සංයුක්ත නිකාය - භික්ඛුණී සංයුක්තය - භික්ඛුණී වර්ගය - උප්පලවණ්ණා සූත්‍රය

උප්පලවණ්ණා භික්ෂුණිය මාරයාට පැවසූ දෙසුම.

(උප්පලවණ්ණා සූත්‍රය )

සැවැත් නුවරදී.....

එදා උප්පලවණ්ණා භික්ෂුණිය උදේ වරුවේ සිවුරු පොරවාගෙන ,

 පාත්‍ර - සිවුරු අරගෙන  සැවැත් නුවර පින්ඩපාතෙ කරගෙන    දානෙ වළඳල ,දවල් කාලෙ  ගත කරන්න හිතාගෙන අන්ධ වනයට පිටත් වුනා. අන්ධ වනයෙ ඇතුලට ගිහිල්ල මල් පිපී ගිය එක්තරා සල් රුක් සෙවනක වාඩි වෙලා හිටිය.

එදා පවිටු මාරයාට මේ විදිහේ කැමැත්තක් ඇතිවුනා.

 " උප්පලවණ්ණා භික්ෂුණිය බය කරවන්නට ඕනෙ. තැති ගන්වන්නට ඕනෙ , මවිල් කෙලින් කරවන්ට ඕනෙ. සමාධියෙන් දුරු කරවන්ට ඕනෙ" කියල. ඊට පස්සෙ මාරයා  උප්පලවණ්ණා භික්ෂුණිය ළඟට ගියා. ගිහින් උප්පලවණ්ණා භික්ෂුණිය ට ගාථාවක් පැවසුවා.

" ඒයි  භික්ෂුණි,  මුළ පටන් අගට ම මල් පිපිච්ච සල් රුකක් මුළට නෙව ඔයා ඇවිත් ඉන්නෙ. හැබැයි ඉතින් ඔයාගෙ රූපෙ ලස්සනේ හා සමාන දෙවැනි රූපයක් නම් නෑ. හැබැයි ඉතින් මෙහාට ආව අනෙක් කාන්තාවොත් ඔය විදිහම තමයි. ( මෙයින් අදහස් කරන්නේ ඔවුන් වීතරාගී බවයි. ) ඒයි  මෝඩි, ඔයා සල්ලාලයන්ට බය  නැද්ද? "

එතකොට උප්පලවණ්ණා   භික්ෂුණියට මෙහෙම හිතුණා.

 " කවුද මෙයා ?  මනුෂ්‍යයෙක් ද? අමනුෂ්‍යයෙක්ද?"  මේ ගාථා කියන්නෙ.

එතකොට  උප්පලවණ්ණා   භික්ෂුණියට මෙහෙම හිතුණා.

" මේ තමයි පවිටු මාරයා , මාව භය කරවන්ට , තැති ගන්වන්ට , ඇඟේ මවිල් කෙලින් කරවන්ට, සමාධියෙන්  දුරු කරවන්ට කමති වෙලා තමයි ඔය ගාථා කියන්නෙ"

එතකොට    උප්පලවණ්ණා   භික්ෂුණිය  මේ පවිටු මාරයා බව දැනගෙන, පවිටු මාරයාට  මේ ගාථා පැවසුවා.

" ඒයි මාරය ඔබ වැනි සල්ලාලයො ලක්ෂයක් ආවත් මගේ එක ලොම් ගහක් වත් සොළවන්නට බෑ. මං තැති ගන්නෙ නෑ. මං මේ තනියම හිටියත්, ඔබට බයත් නෑ. මං දැන් අතුරු දහන් වෙනව . ඔබේ බඩ ඇතුළට රිංගනව. ඇහි බැම මැද්දට රිංගනව. නහයෙනුත් රිංගනව. එතකොට ඔබට මාව දකින්න බැහැ. මේ සිත මට වසඟ වෙලයි තියෙන්නෙ. මං ඉර්ධිපාද හොඳට වඩලයි  තියෙන්නෙ. සියළු බන්ධන වලින් නිදහස් වෙලයි මං ඉන්නෙ. ආයුශ්මත,  මං ඔබට බය නෑ."

එතකොට පවිටු මාරයා, " මේ   උප්පලවණ්ණා   භික්ෂුණිය මාව දැනගත්තා නෙව "  කියල දුක් වුනා. නො සතුටු වුනා. එහිම  නොපෙනී ගියා.

සාදූ!   සාදූ!!   සාදූ!!!