බෙස්ට් ලයිෆ් දඹදිව වන්දනා සමඟ - 7 iii - දෙවුරම් වෙහෙරේ පහන් සිතින් සැරි සැරුවෙමි.

දෙවුරම් වෙහෙර බිමේ ඉතිරි විස්තර අද ලියන්නෙ. අපි ඊළඟට ගියේ අට කොන් ලිඳ  බලන්න.

මේ තමයි අට කොන් ලිඳ.  ජේතවනයේ සියළුම පානීය ජල අවශ්‍යතා ලබා ගත්තේ මේ ළිඳෙනුයි.  අදටත් පිරිසිදු ජලය ඇත. ජලය ගැනීමට අත් පොම්පයක් සවිකර ඇත.

මෝගල් අධිරාජ්‍යයන් විසින් විනාශ කරන ලද මහරතුන්ගේ භෂ්මාවශේෂ  නිදන් කොට අෂ්ඨ ස්තූප සාදවා ඇත.

රාජිකාරාමය- එකල භික්ෂූන් ගේ වෛද්‍ය ශාලාව ලෙසින් ගත් කුටියයි. මෙය කොසොල් රජ තුමා විසින් කරවන ලදී.  සල්ලාගාර කුටිය ලෙසද හඳුන්වයි.

 පොකුණ හා කාමර සංකීර්ණය. භික්ෂූන් වහන්සේලා  පැන් පහසුවූ පොකුණයි මේ. මේ ළඟින්ම  ආගන්තුක  භික්ෂු ආරාම ගොඩනැඟිලක් තිබූ බව සඳහන් වේ. තට්ටු කිහිපයකින්  සමන්විත වූ මෙම ගොඩනැඟිල්ලෙහි ආගන්තුක භික්ෂූන් වැඩ සිටි බව කියවේ. භික්ෂූන්  වහන්සේලා 1,500 ක් 2,000 කට එක්වර ලැඟුම් ගන්නට පිලිවන් විය.

එක කාලයක දී මුලු සැවැත් නුවරම ජලය සිදී ගොස් ජේත පොකුනෙහිද යන්තමට ජලය ටිකක් ඉතිරිවී තිබුනි. ඒ අවස්ථාවේ දී  බුදු හිමියන් " ආනන්දය , මාගේ අඳනකඩය, පැන් පහසුව සඳහා රැගෙන එන්නැ" යි ආනන්ද හිමියන්ට වදාලා. එවිටම අහස් කුස පුරාම වැහි වළාකුළු මතුවී පොකුණට ශ්‍රී පාද පදමය ස්පර්ෂවූ සැනින්ම ධාරනිපාත වර්ෂාවක් ඇතිවී පොකුණ පිරී ගිය බව සඳහන්වේ. මෙයින් පසුව කිසිම දිනෙක මෙම පොකුණේ පැන් නොසිඳෙන බව කියැවේ. 

ඊළඟට අපි ගියේ කරේරු කුටියටයි. ලුණුවරණ ගස් කපා සෑදූ කුටිය. කරේරු කුටිය නම් වේ. මැද මිදුලක් සහිතව වටේට කාමර සාදා තිබුනු කුටියකි. දිනකට එක් වරක් වත් මෙහි බුදු හිමියන් වැඩම කල බව කියවේ. පූර්ව ජන්මය, කර්මය ගැන , සත්බුදුවරුන්ගේ පූර්ව ජන්ම කර්මය ගැන කියවුන  මහා පධාන සූත්‍රය, ඇතුළු සූත්‍ර ගනනාවක් වදාල ස්ථානයයි. සංවර ශීලයේ විනය නීති බොහොමයක් ද මාපිය උපස්ථානය භික්ෂූන්ට අනුදැන වදාලේ ද මේ කරේරු කුටියේ දීය.

දහවල් දානය සඳහා නව ජේතවන විහාරයේ ශ්‍රී ලංකාරාමයට ගියෙමු. සිව් වණක් පිරිස හමුවේ දන් පැන් පිදුවෙමු. මහත් සතුටකින් හා ශ්‍රද්ධාවකින් දානයෙන් පසුව ධාතූන් වහන්සෙලා  වන්දනා කෙරුවෙමු.  

විහාරයේ උඩට ගොස් චිංචි මානවිකාව අපාගතවූ තැන සහ දෙව්දත් තෙරුන් අපා ගතවූ තැන් නැරඹුවෙමු.  මේ වලවල් දෙකෙහිම අදටත් සතෙකුවත් වතුර නොබොන බව කියවේ. කොතරම් ගැඹුරු දැයි කිව නොහැක. මෙය ඇසීමට තරම් විශ්මය ජනකය. ජලය තද කොලපැහැතිය. දුර්වර්ණය. 

  චිංචි මානවිකාව අපාගතවූ තැන .

දෙව්දත් තෙරුන් අපා ගතවූ තැන  ඈතින් පෙනේ.

දෙවුරම් වෙහෙර තරම් මනරම් භූමියක් මේ දඹදිව් තලයේම නැතිව ඇති. පාවහන් ගලවා තබා මේ පින් බිම වන්දනා කරන්න ඇවිද යනවිට දැනෙන සනීපේ කියා නිම කරන්නට බැහැ. දෙපා තබමින් ඇවිද යත්දි හිතෙන්නෙම අනේ මේ බුදු හිමියන් සමඟ මහරහතුන් වහන්සේලා කොපමණ මේ බිමේ ඇවිද යන්නට ඇත්ද? මේ බිම මේ තරම් සුවයක් දෙන්නෙ ඒ නිසා නේද? මේ තරම් සීසිල් මේ නිසාම නේද? කියලමයි. මේ දැන් බුදු හිමියන් වැඩ හිටියා වාගේ සිහිලසක් හිතටත් ගතටත් දැනෙන්නෙ. වෙහෙසක් දැනුනේම නෑ.

ඊලඟට............... ආනන්ද  බොධි වන්දනාව හා සත්බුදු වන්දනාව.