උත්තරා තෙරණියගේ ගාථාව.
මං කයෙන් සංවර වුණා. වචනයෙනුත් සංවර වුණා. සිතෙනුත් සංවර වුණා. තණ්හාව මුලින්ම උදුරලා දැම්මා. සිසිල් වුණා. නිවිල ගියා.
මේ වනාහී උත්තරා නම් රහත් තෙරණිය වදාල ගාථාවයි.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ධම්ම පදය - බාල වග්ගය 71 ගාථාව
න හි පාපං කතං කම්මං – සජ්ජු ඛීරං’ ව මුච්චති ඩහන්තං බාලමන්වේති – භස්මච්ඡන්නෝ’ව පාවකෝ පවිටු කෙනා කරනා පව් – මීකිරි මිදෙනා වේගෙන් සැණෙකින...
-
සත් සතිය පළමු සතිය - බෝරුක මුල දෙවන සතිය - අනිමිසලෝචන පූජාව තෙවන සතිය - රුවන් සක්මන සිව්වන සතිය - රැවන් ගෙය පස්වන සතිය - අජපල් න... -
දූරංගමං ඒකචරං – අසරීරං ගුහාසයං යේ චිත්තං සඤ්ඤමෙස්සන්ති - මොක්ඛන්ති මාරබන්ධනා දුර ගමන් යයි මේ සිත සැරිසරා යයි හුදකලාවේ සිරුරක් නොමැ...
Awesome bllog you have here
ReplyDelete