Thursday, June 23, 2011

ථේර ගාථා 15


ලස්සන අං ඇති ශේෂ්ඨ වෘෂභයෙක් හිටිය. නගුලෙහි බැන්ද විට පවා ඌ ඉතා පහසුවෙන් යනව. එපරිද්දෙන් ම මටත් රෑ දවල් ගෙවී යන්නෙ ඉතා පහසුවෙනි. ඒ වගේ පහසුවක් මට තිබෙන්නේ නිරාමිස සැපය ලබාගත් නිසා.
මේ ආයුශ්මත් බෙල්ලට්ඨිසීය නම් රහත් මුනිදුන් වදාළ ගාථාවයි.


2 comments:

  1. ලස්සන බ්ලොග් එකක් අක්කේ . සිත නිවන තැනක් තමයි. මන් එනවා හැමදාම . ලින්ක් එකත් දාගන්න ඕන

    ReplyDelete
  2. @ Bindi,
    බොහොම ස්තූතියි! ඒ වගේම පින්! නංගියේ . ධර්මය ලොවට බෙදන්න උපකාරී වෙන එක ලොකු පිනක්. තෙරුවන් සරණින් ජයම පතනවා සිය පවුලටම.

    ReplyDelete

ධම්ම පදය - බාල වග්ගය 71 ගාථාව

      න හි පාපං කතං කම්මං – සජ්ජු ඛීරං’ ව මුච්චති ඩහන්තං බාලමන්වේති – භස්මච්ඡන්නෝ’ව පාවකෝ පවිටු කෙනා කරනා පව් – මීකිරි මිදෙනා වේගෙන් සැණෙකින...